Ωδή στη νύχτα...

special thank to Maria Ch. που ως γνήσιο παιδί της νύχτας ήταν η έμπνευση της συγκεκριμένης ανάρτησης...

Τι κρίμα που αναγκαζόμαστε να πάμε για ύπνο την ώρα που όλα αρχίζουν να γίνονται πιο ενδιαφέροντα........

Η μέρα έχει απαιτήσεις. έχει τόσα μα τόσα πρέπει. όλο κάτι σου ζητάει, κάτι πρέπει να κάνεις...

τη νύχτα ξυπνάνε τα θέλω.. είσαι πιο πραγματικός, πιο αληθινός. 

Η νύχτα δε σου ζητά τίποτα..τη ντύνεις όπως θέλεις... της δίνεις ό,τι περιεχόμενο θες.. Αφήνεσαι ελεύθερος και η νύχτα σου αγκαλιάζει τα λάθη και σε συγχωρεί..

Τη μέρα σκεφτόμαστε τη νύχτα νιώθουμε..

 Ό,τι είναι φωτεινό μες τη μέρα το προσπερνάς, πάει χαμένη η λάμψη του δεν ξεχωρίζει στο φως της μέρας.. Τη νύχτα όμως , ό,τι είναι λαμπερό, ότι είναι φωτεινό θα αναδειχθεί...

Ο Καρούζος, γράφει πως ΄΄η νύχτα με συμφέρει- ελαττώνει τις φιλοδοξίες- ύστερα διορθώνει τις σκέψεις...συμμαζώνει τη θλίψη-την κάνει υποφερτότερη-΄΄ ..  ε ναι γιατί τη νύχτα σου συγχωρείται η θλίψη, ξέρεις ότι θα παρηγορηθείς όταν σε πάρει ο ύπνος - θα ξεχάσεις..

Αφήνει χώρο στα όνειρα, στη φαντασία..οι αισθήσεις μας γίνονται εντονότερες, το ένστικτό μας αγρυπνά.. είμαστε πιο κοντά με τη  ψυχή μας.. πιο αυθεντικοί..

Τη νύχτα μου φαίνονται όλα πιο απλά.. πιο εύκολα..ερωτευόμαστε, δακρύζουμε, ονειρευόμαστε...τη μέρα όλα αυτά είναι ''πολυτέλειες''. Η μέρα είναι πεζή..

το σκοτάδι περιορίζει την όραση και εντείνει τις υπόλοιπες αισθήσεις.. φέρε στο μυαλό σου τη μυρωδιά γαρδένιας βράδυ καλοκαιριού..

Πόσες φορές ήταν τόσο όμορφη η νύχτα σου που ευχόσουν να μη ξημερώσει;; δε θυμάμαι να ευχήθηκα να μη νυχτώσει...